Ik wil me graag richten tot Sergeant Uttley die naast mij ligt.

Ik wil me graag richten tot Sergeant Uttley die naast mij ligt.

Je was nog maar 28 jaar toen je op die 16é september 1944 de terrugtrekkende manschappen met de motto tegemoet reed. Je zag de gezichten van jou makkers die verslagen en vermoeid terugkeerden van de hevige strijd aan de kanalen. Besefte jij welk gevaar je tegemoet reed?

Je bracht nog een kort bezoek aan het café van Jefke Verrijdt en Stanske Schroeven, hopelijk genoot je nog van onze gastvrijheid? Misschien was er een heildronk op wat je spoedig zou achterlaten?

28 jaar en elke meter die je reed bracht je dichter bij het nooit meer. Nooit meer thuis bij jou zus en ouders, nooit meer jong, nooit meer jarig. Altijd soldaat, voor altijd 28 jaar.
Je kreeg een grafsteen met jou naam en een laatste groet die jou familie nog meegaf : liefste broer en zoon, jij stierf voor jou land, we houden te veel van jou om je ooit te vergeten.

Je ligt hier niet ver van onze landgenoten die net als jij voor de vrijheid hebben gediend. Zo vermeld ik graag André Keusters die hier ligt begraven. Hij diende bij het 8-ste linieregiment en kwam om tijdens man to man gevechten in Ingelmunster.

Vandaag zou je als een held begraven worden, maar tijdens die woelige bevrijdingsdagen kreeg je een ceremonie in mineur. Daarom tijdens die woelige Bevrijdingsdagen kreeg je een ceremonie in mineur. Daarom zijn wij vandaag hier, om jou te eren en te laten weten dat wij jou kleine verhaal als groots beschouwen.

In dit verhaal wil ik graag Nand vermelden. Zoals zo vaak gaat zijn het de mensen achter de schermen die eigenlijk de eer verdienen. Al is hij een rustig man, hij zit vol energie. Mag ik je bedanken voor jou zorg over onze Sergeant Uttely? Want ook vandaag verraste je ons. Zo regelde jij het dat we twee bijzondere dames in ons gezelschap hebben. Mag ik ook Marie Kooymans en Gerarda Berghmans bedanken? Marie en haar man Jos en Gerarda haar man Lowie kregen de vraag om sergeant Uttely te begraven. Een taak die op de toen 20 jarige mannen een diepe indruk zal hebben gemaakt. Helaas zijn zij overleden, maar het is van sterke symbolische waarde dat jullie hier vandaag boelen komen neerleggen.

We will remenber them.

---

Onder de oorlog 1940 – 1945 heeft er in het gehucht Mol Achterbos dit tragisch voorval afgespeeld.
Tijdens de bevrijding van Mol-Achterbos, bezette een schotse éénheid het café en het zaaltje van Jefke Verrijdt en Stanske Schroeven, gelegen naast de gemeentelijke jongensschool.
Drie jonge twintigers, die hadden moeten onderduiken voor de Duitsers, waren er als kippen bij om de Britten te verwelkomen in het schuurtje Jefke Verrijdt.
Die drie waren Jos Van Springel, zoon van Peer van Springel en Clementine Wuyts, Louis Gevers, zoon van Jef Gevers en Colette Vos en Frits Van Din, zoon van Jef van Olmen en Din Van Hoof.
Daar zagen zij een Schotse verkenner met een motor vertrekken, richting Goorstraat, zo naar Sas 6.
Een paar uur later bracht men de verkenner dood terug. Na wat verzorging werd hij op een deken gelegd, een Anglicaanse aalmoezenier hield een kleine ceremonie. Bij de soldaat sergeant werd nu eerst zijn herkenningsplaatje doormidden gebroken, 1 stuk ging bij de soldaat sergeant in het deken, het andere naar de korpsoverste.
In het deken is hij dan in het graf gelegd met een weinige militaire eer, het moest vlug gaan, het was immers oorlog.
Dit is naverteld door Jos Van Springel, die overleed op 3 december 2011, aan Nand Vruys, zijn schoonbroer.
Nb Na het overlijden van de moeder van Jos Van Springel, in 1966, welke begraven ligt in de nabijheid van die Schotse sergeant, heeft de zus van Jos, Irene, zich ingezet voor het onderhoud van dit monumentje

Geschreven door Nand Vreys

Verbroedering Vaderlandslievende Groeperingen (VVG)