Day-Glo kleuren (daglicht fluorescerende kleuren) worden door de meesten geassocieerd met Pop Art en vaak ten onrechte als psychedelische of kitsch bestempeld. Naast het feit dat hun excentrieke uiterlijk weinig in de smaak valt, is het niet mogelijk om deze kleuren te digitaliseren, waardoor ze in analyses vaak worden vergeten. Deze toevallig ontdekte pigmenten werden in eerste instantie louter voor industriële toepassingen gebruikt. Gaandeweg begonnen progressieve kunstenaars in de jaren zestig de mogelijkheden ervan te onderzoeken, wat leidde tot een korte bloeiperiode van fluorescerende kunst.
Day Glo kleuren hebben een doorslaggevende rol gespeeld binnen stromingen als het Color Expressionisme, Minimal Art en Performance Art. Via deze lezing wil ik de geïnteresseerden laten kennismaken met een geheel nieuwe dimensie binnen het kleurenspectrum en haar rol in de kunstcanon. Zo ontdekte Herb Aach dat daglicht fluorescerende tinten met hun inner light een nieuw soort illusionisme veroorzaken, zonder enige perspectivische wet toe te passen. In het werk van Frank Stella wordt Day Glo verf dan weer als 'ready made’ geplaatst op een doek, met de bedoeling de toeschouwer een 'schilderij als object’ te tonen. Kortom, er zal worden ingegaan op de diverse nieuwe invalshoeken waarmee dit luminescente palet zonder enige twijfel de perceptie van kunst veranderde.
